Οι κλάδοι της Αρχαιολογίας (Β' Μέρος)

Βιοαρχαιολογία

Ο όρος ''βιοαρχαιολογία'' αρχικά επινοήθηκε από τον Βρετανό αρχαιολόγο Grahame Clark το 1972 ως σημείο αναφοράς για την ζωοαρχαιολογία , ή τη μελέτη των οστών των ζώων από τις αρχαιολογικές θέσεις. Επαναπροσδιορίζεται το 1977 από  την  Αμερικανή ανθρωπολόγο Jane Buikstra , έτσι ο ορός στις Η.Π.Α, αφορά πλέον την επιστημονική μελέτη των υπολειμμάτων του ανθρωπίνου σκελετού από τις  αρχαιολογικές θέσεις, ο κλάδος αυτός  είναι γνωστός σε άλλες χώρες και ως οστεοαρχαιολογία ή παλαιοστεολογία. Στην Ευρώπη  η βιοαρχαιολογία μελετά  όλα τα βιολογικά υπολείμματα που εντοπίζονται στις αρχαιολογικές θέσεις ,είτε πρόκειται για ανθρωπινά οστά (οστεοαρχαιολογία), είτε για οστά ζώων (ζωοαρχαιολογία), ή ακόμα και για φυτικά υπολείμματα όπως η γύρη και οι σπόροι (αρχαιοβοτανολογία).

Γεωαρχαιολογία

Η γεωαρχαιολογία είναι μια διεπιστημονική προσέγγιση, η οποία χρησιμοποιεί τις τεχνικές και το αντικείμενο της γεωγραφίας ,της γεωλογίας και άλλων επιστημών της γης για να εξετάσει θέματα που ενημερώνουν την αρχαιολογική γνώση και σκέψη. Οι γεωαρχαιολόγοι μελετουν τις φυσικές διεργασίες που επηρεάζουν τις αρχαιολογικές θέσεις , όπως είναι η γεωμορφολογία , δηλαδή η διαμόρφωση των θέσεων μέσα από γεωλογικές διεργασίες και τις επιπτώσεις που αυτές προκαλουν στις θαμμένες τοποθεσίες και στα αντικείμενα μετά την εναπόθεση τους. Το έργο των γεωαρχαιολόγων συχνά περιλαμβάνει την μελέτη του εδάφους και των ιζημάτων , καθώς και διάφορων γεωγραφικών εννοιών που συνεισφέρουν στην αρχαιολογική μελέτη. Η γεωαρχαιολογία είναι ένα σχετικά πρόσφατο πεδίο έρευνας που χρησιμοποιεί ηλεκτρονική χαρτογράφηση , γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών (GIS) και ψηφιακά υψομετρικά μοντέλα (DEM) σε συνδυασμό με διάφορες ειδικότητες από τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις επιστήμες της γης.

Περιβαλλοντική αρχαιολογία

Με τον όρο περιβαλλοντική αρχαιολογία εννοούμε τον κλάδο εκείνο της αρχαιολογίας, που μελετά την επίδραση του περιβάλλοντος στον άνθρωπο, σε όλες τις φάσεις της εμφάνισης και εξέλιξης του πάνω στη γη καθώς και την προσαρμογή και επίδραση του ανθρώπου στο ίδιο του το περιβάλλον καθ' όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του, με σκοπό την επίτευξη καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Άνθρωπος και φυσικό περιβάλλον είναι έννοιες αλληλένδετες, αναπόσπαστα δεμένες μεταξύ τους. Ο άνθρωπος αρχικά επηρεάζεται από τον περιβάλλοντα χώρο, τα ζωικά και φυτικά είδη, τις γεωλογικές και κλιματολογικές συνθήκες. Μέσα σ' αυτό το φυσικό πλαίσιο προσαρμόζει όσο μπορεί τη ζωή του, αντλεί την τροφή του και κατασκευάζει την κατοικία του. Ο περιβαλλοντικός αρχαιολόγος πρέπει να μπορεί να καταλάβει τις αλλαγές που επέρχονται στην επιφάνεια της γης, και κυρίως να κατανοήσει τη σχέση ανθρώπου-γης στο παρελθόν. Η κατανόηση αυτή είναι ιδιαίτερα δύσκολη λόγω της αποσπασματικότητας των αρχαιολογικών δεδομένων αλλά και λόγω των αλλαγών που παρεμβάλλονται εντωμεταξύ, τόσο στο φυσικό περιβάλλον, όσο και στον ανθρώπινο παράγοντα.